Ədalət və bərabərlik İslamın mühüm prinsipləri olsa da, İmam Səccadın (ə) imaməti dövründə Əməvi hökmdarları tərəfindən İslam cəmiyyətinə qarşı ciddi ayrı-seçkilik və ədalətsizliklər tətbiq olundu.
Ayətullah Nuri Həmədani İmam Səccad (ə) Beynəlxalq Konfransına göndərdiyi müraciətdə deyib: “İmam Səccadın (ə) hüquqlar haqqında risaləsi İslami dəyərlərin dirçəlişinin ədalət, bərabərlik və insanların başqalarının haqqını tapdalamaqdan çəkindirmənin ən mühüm nümunələrindən biridir.
Tarixin mühüm dövrlərindən biri Hz. Əli ibn Hüseynin (ə) həyat hekayəsidir. İmam Səccadın (ə) nurlu və görkəmli siması bəzi cahil dostları və şüurlu düşmənləri tərəfindən təhrif edilərək o, daim xəstə və siyasi məsələlərdən uzaq olan bir şəxs kimi göstərilsə də, tarix sübut etmişdir ki, onun həyatındakı parlaq dəlillərdən biri də onun bu zalım hakimiyyət, küfr və xütbələr qarşısında barışmaz mövqeyi olmuşdur.
Bu addım Əməvi hökumətinin qəddarlığı və cinayətləri üzə çıxdı, daha da önəmlisi isə Həzrət Peyğəmbərin (s) ailəsinin həqiqi bələdçilər kimi təqdim edilməsi Kufə və Şam camaatını oyandırdı. Dövrünün ən ağır şərtlərini yaşamasına və müxtəlif hökmdarların ən şiddətli zülmünə məruz qalmasına baxmayaraq, böyük imamın hərəkətlərini yaxından izləməsinə və heç bir islahat aparmasına imkan verməməsinə baxmayaraq, imanı yaymaqda və Hz Məhəmmədin (s) pak İslamını, ulu əcdadlarımızın xasiyyətini təsvir etməkdə bənzərsiz idi.
Bir çox müsəlman alim və tədqiqatçıları İmam Səccad (ə) dövrünü siyasi və mədəni baxımdan ən qaranlıq dövr hesab edir və onu İslam mədəniyyətinin tənəzzül dövrü kimi qələmə verirlər. Həmin dövrdə işgəncə, öldürmə, zülm kimi əməllərlə yanaşı, İslam dəyərləri də ən aşağı həddə çatmışdı, yalnız islamın adı qalmışdı ki, bu da güc və çörək qazanma vasitəsi kimi istifadə olunurdu və heç kim İslam təlimlərini öyrənməklə maraqlanmırdı.
İmam Səccad (ə) öz vəziyyəti haqqında belə buyurur:
Bizim dövrümüz Fironlar zamanında xalqımız arasında İsrail oğullarının dövrü kimidir. Oğullarını öldürür, qızlarını diri-diri basdırırdılar. Bu gün vəziyyətimiz o qədər sıx və ağırdır ki, Əmirəlmömininə edilən təhqirlərə görə mənbərlərdə düşmənlərimizə yaxınlaşmağa çalışanlar var.
İmam Səccad (ə) İslamı zəlalətdən ayırmağa çalışmış, o vaxta qədər yalnız Allahla ünsiyyət vasitəsi kimi tanınan namazı Əməvi rejiminin azğınlıq və bidətlərinə qarşı ən yaxşı vasitə kimi istifadə etmiş, İslam ümmətinə və bu formatda haqqdan şəfaət edənlərə çoxlu pak təlimlər öyrətmişdir.
Ədalət və bərabərlik İslamın mühüm prinsipləri olsa da, İmam Səccadın (ə) imaməti dövründə Əməvi hökmdarları tərəfindən İslam cəmiyyətinə qarşı ciddi ayrı-seçkilik və ədalətsizliklər tətbiq olundu. İmam Səccadın (ə) şəriət risaləsi İslami dəyərlərin dirçəldilməsi və ədalət və bərabərlik və insaf üçün qayğının təzahürü, insanların başqalarının haqqını tapdalamaqdan və onlara təcavüz etməkdən çəkindirməkdə ən mühüm nümunələrdən biridir.
Bu risalədə o, hökuməti ədalətin mənbəyi, şəfqətli və yardımçı ata və bütün insanların ümumi mənafeyini gözləyən bir varlıq kimi qəbul edir. Bu fikrə görə, hakimiyyət sistemi təkcə öz dostlarına deyil, hamıya qarşı xeyirxah olmalı, xalqa nifrətlə deyil, mərhəmətli, atalıq münasibəti ilə xidmət etməli, haqsızlığa, ayrı-seçkiliyə, məhrum təbəqələrin hüquqlarını itirməsinə mane olmalıdır.”
Ayətullah Nuri Həmədani: İmam Səccadın (ə) “Hüquq risaləsi” ədalət və bərabərlik qayğısının təzahürüdür
Ədalət və bərabərlik İslamın mühüm prinsipləri olsa da, İmam Səccadın (ə) imaməti dövründə Əməvi hökmdarları tərəfindən İslam cəmiyyətinə qarşı ciddi ayrı-seçkilik və ədalətsizliklər tətbiq olundu.
Ayətullah Nuri Həmədani İmam Səccad (ə) Beynəlxalq Konfransına göndərdiyi müraciətdə deyib: “İmam Səccadın (ə) hüquqlar haqqında risaləsi İslami dəyərlərin dirçəlişinin ədalət, bərabərlik və insanların başqalarının haqqını tapdalamaqdan çəkindirmənin ən mühüm nümunələrindən biridir.
Tarixin mühüm dövrlərindən biri Hz. Əli ibn Hüseynin (ə) həyat hekayəsidir. İmam Səccadın (ə) nurlu və görkəmli siması bəzi cahil dostları və şüurlu düşmənləri tərəfindən təhrif edilərək o, daim xəstə və siyasi məsələlərdən uzaq olan bir şəxs kimi göstərilsə də, tarix sübut etmişdir ki, onun həyatındakı parlaq dəlillərdən biri də onun bu zalım hakimiyyət, küfr və xütbələr qarşısında barışmaz mövqeyi olmuşdur.
Bu addım Əməvi hökumətinin qəddarlığı və cinayətləri üzə çıxdı, daha da önəmlisi isə Həzrət Peyğəmbərin (s) ailəsinin həqiqi bələdçilər kimi təqdim edilməsi Kufə və Şam camaatını oyandırdı. Dövrünün ən ağır şərtlərini yaşamasına və müxtəlif hökmdarların ən şiddətli zülmünə məruz qalmasına baxmayaraq, böyük imamın hərəkətlərini yaxından izləməsinə və heç bir islahat aparmasına imkan verməməsinə baxmayaraq, imanı yaymaqda və Hz Məhəmmədin (s) pak İslamını, ulu əcdadlarımızın xasiyyətini təsvir etməkdə bənzərsiz idi.
Bir çox müsəlman alim və tədqiqatçıları İmam Səccad (ə) dövrünü siyasi və mədəni baxımdan ən qaranlıq dövr hesab edir və onu İslam mədəniyyətinin tənəzzül dövrü kimi qələmə verirlər. Həmin dövrdə işgəncə, öldürmə, zülm kimi əməllərlə yanaşı, İslam dəyərləri də ən aşağı həddə çatmışdı, yalnız islamın adı qalmışdı ki, bu da güc və çörək qazanma vasitəsi kimi istifadə olunurdu və heç kim İslam təlimlərini öyrənməklə maraqlanmırdı.
İmam Səccad (ə) öz vəziyyəti haqqında belə buyurur:
Bizim dövrümüz Fironlar zamanında xalqımız arasında İsrail oğullarının dövrü kimidir. Oğullarını öldürür, qızlarını diri-diri basdırırdılar. Bu gün vəziyyətimiz o qədər sıx və ağırdır ki, Əmirəlmömininə edilən təhqirlərə görə mənbərlərdə düşmənlərimizə yaxınlaşmağa çalışanlar var.
İmam Səccad (ə) İslamı zəlalətdən ayırmağa çalışmış, o vaxta qədər yalnız Allahla ünsiyyət vasitəsi kimi tanınan namazı Əməvi rejiminin azğınlıq və bidətlərinə qarşı ən yaxşı vasitə kimi istifadə etmiş, İslam ümmətinə və bu formatda haqqdan şəfaət edənlərə çoxlu pak təlimlər öyrətmişdir.
Ədalət və bərabərlik İslamın mühüm prinsipləri olsa da, İmam Səccadın (ə) imaməti dövründə Əməvi hökmdarları tərəfindən İslam cəmiyyətinə qarşı ciddi ayrı-seçkilik və ədalətsizliklər tətbiq olundu. İmam Səccadın (ə) şəriət risaləsi İslami dəyərlərin dirçəldilməsi və ədalət və bərabərlik və insaf üçün qayğının təzahürü, insanların başqalarının haqqını tapdalamaqdan və onlara təcavüz etməkdən çəkindirməkdə ən mühüm nümunələrdən biridir.
Bu risalədə o, hökuməti ədalətin mənbəyi, şəfqətli və yardımçı ata və bütün insanların ümumi mənafeyini gözləyən bir varlıq kimi qəbul edir. Bu fikrə görə, hakimiyyət sistemi təkcə öz dostlarına deyil, hamıya qarşı xeyirxah olmalı, xalqa nifrətlə deyil, mərhəmətli, atalıq münasibəti ilə xidmət etməli, haqsızlığa, ayrı-seçkiliyə, məhrum təbəqələrin hüquqlarını itirməsinə mane olmalıdır.”